وقتی دلم از همه ی کوردلی های زمانه می گرفت سراغ ژوزه می رفتم تا با کوری لحظه های فلسفی قشنگی را مشق کنم حالا دلتنگم ، دلتنگه روز هایی که من و جهان قصه ها بی ساراماگو می خواییم تو دخمه تنهایی سر کنیم.

پرکشیدن پرنده عاشق قصه کلمات را به آسمان معناهای همیشه ، به خودم و به همه ی دوستان اهل قلم تسلیت می گویم

((غصه ها و دلتنگی ها را کنار بگزاریم ، چون تنها به خودمان زیان می رساند و باعث عقب ماندگی می شود. پیشرفت در همه جا بی وقفه ادامه دارد و لازم است ما هم با آن همراه باشیم. وای برکسانی که از ترس نگرانیهای احتمالی آینده ، در کنار راه بنشینند و برای گذشته ای گریه کنند که هرگز بهتر از حال حاضر نبوده است.))

ژوزه ساراماگو