سلامی دوباره به زندگی دوباره

 

سلام عزیزان، مهربانان من، آدم های بزرگی که من سایه ای کوچکی از حضور عاشقانتان در هنرم.

 

مدتهاست طوفانی سهمناک روحم را درنوردیده آنگونه که هستی را مشوش می بینم و

تشویش اصل اول هستیم شده. اما هرگز  از چیستی هنری خویش دست برنداشتم. در این ۹

ماه تاخیر و حتی پیش از آن با خود  می اندیشیدم که وبلاگ نویسی دیگر علاج تنهایی شعرها

و داستان هایمان نیست، اما حالا شرمنده دوستان شده ام و ملزمم به ادامه کار.

 

داستان های زیادی دارم اما ترجیح داده ام که شعر بزنم چون این روزها مالیخولیای شعر

سخت به جان آزرده ام چنگ میزند با نوایی عاشقانه خشن.

با سپاس زیبا آزادی